Thee

Vandaag zei Titia iets tegen me wat is blijven hangen in mijn hoofd. “Hoe lang zou het nog duren voordat van elk land ter wereld het beste en het lekkerste een standaard wordt?” Daarmee doelde ze bijvoorbeeld op het waarderen van de lekkerste koffie (Italië). Inmiddels is in veel Nederlandse huishoudens het traditionele koffiezetapparaat vervangen door een bonenmaler en een espressoautomaat. Dat dat per kopje een stuk duurder is, nemen de echte liefhebbers op de koop toe. Langzamerhand wordt de kwaliteit van een goede Italiaanse espresso onze standaard. 

Wat thee betreft is het misschien nog niet zo ver. Alhoewel er wel een soort revolutie aan de gang is. In Parijs struikelen we al een paar jaar over de diverse theewinkels, waar thee net als koffie of wijn behandeld wordt. Je kunt er zien, ruiken en proeven welke aroma's de thee hebben. Er wordt gesproken over zetwijze, afdronk en eventuele geneeskundige werkingen. Thee is in opmars. Er wordt wel gezegd, dat thee de nieuwe koffie is. In Milaan dronken wij bij het Tea Time Project van de academy of fine arts uit Maastricht heerlijke thee. Gezet in de Tea Machine van Maurice Arntz en de geschonken in prachtige kopjes van Lian van Wanrooij. 

In Shanghai zagen we natuurlijk veel theewinkels. In China weet men een echte kwaliteitsthee ook te waarderen, en gaan sommige theesoorten voor enorme bedragen over de toonbank. Als je het zo bekijkt, drinken we in Nederland voor het grootste gedeelte maar een slap aftreksel van echt lekkere thee. Net zoals je in het buitenland nergens echt lekkere Hollandse kaas schijnt te kunnen kopen, maar afgescheept wordt met een smaakloze edammer of “goedda”, zoals ze onze Gouda kaas meestal noemen.

Dat is wat Titia bedoelde. Hoe lang zou het nog duren, in deze tijden van globalisering, dat je overal standaard lekkere kaas, koffie, thee of bijvoorbeeld drop kunt krijgen?

Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: thee